جلال آل احمد در 2 آذر 1302 در محله سید نصرالدین تهران در یک خانواده ی مذهبی بدنیا آمد. جلال در کودکی تحت تربیت پدر قرار داشت و با اخلاق و مدیریت او بزرگ شد. روزها کار می کرد و شب ها به دروس استادان کلاسهای دارالفنون حاضر می شد. آل احمد بدین منوال موفق شد دوره متوسطه را در سال 1322 به پایان رساند.
وی برای ادامه تحصیل به نجف رفت ولی پس از چندی برای ادامه تحصیل در دانشسرای عالی به ایران بازگشت و توانست دوره دانشکده ادبیات دانشگاه تهران را در سال 1325 به پایان رساند. زمانی که برای پایان نامه دکتری با موضوع داستان هزار و یکشب آماده می شد از اتمام کار صرف نظر کرد.
جلال از طریق نوشته های ادبی به اعتراض نسبت به اوضاع سیاسی اجتماعی دهه 20 ایران پرداخت. در 1323 به حزب توده پیوست و به عنوان یکی از مسولان تبلیغات حزب به همراه احسان طبری ماهنامه "مردم" را منتشر کرد. اما در آذر سال 1326 در انشعابی جنجالی به همراه خلیل ملکی از حزب توده بدلیل تمایلات به شدت چپی و دنباله روی از روسیه کناره گرفتند و "حزب سوسیالیست توده ایران" را تأسیس نمودند. جلال در این حزب نیز نماند. سه سال بعد در سال 1329 همراه با دکتر مظفر بقایی و خلیل ملکی "حزب زحمتکشان ملت ایران" را تأسیس کردند. جلال با مبارزات ضد استعماری دکتر مصدق و آیت الله کاشانی در دهه چهل همراه شد و حتی در این راه به گفته دستغیب با افراد قدرتمند حکومت چون ثابتی رودرو گردید و از تهدید و پیشنهادات مالی و مقامی آنان از مبارزات خود منصرف نشد. وی با اینکه پس از دستگیری برادر و دوستانش و تحت فشار نوشته بود " من ازاردیبهشت 1332 ، سیاست را بوسیدم و کنار گذاشتم " اما هرگز نتوانست تا آخر عمر از سیاست کناره گیری نماید.